Георги Господинов (1968) е поет, романсиер и сценарист. Тој е најпреведуваниот бугарски современ писател, чии книги досега се преведени на повеќе од дваесетина јазици. Добитник на бројни награди, меѓу кои и Интренационалниот „Букер“ за преводот на англиски јазик (Анџела Родел) на романот „Засолниште во времето“.
На македонски јазик се објавени: Природен роман (Темплум, Или-Или), збирките раскази И други приказни (Темплум, Или-Или), И сè стана месечина (Или-Или) и Сите наши тела (Или-Или), збирката песни Балади и распади (Блесок), книгата за деца во коавторство со неговата ќерка Раја, Свадби на животни и нешта (Или-Или) и неговите најуспешни романи Физика на тагата (Или-Или) и Засолниште во времето (Или-Или).
-
И други приказни
Како што сугерира и самиот наслов ПРИКАЗНАТА е централната тема, покрај тоа што е основна книжевна форма во ова дело. „И други приказни“ го потврдува раскажувачкото мајсторство на Господинов и му открива на читателот еден неодолив и заводлив сплет од хумор, тага и најскриени емоции.
„Господинов сака во своите раскази, како Рабле, да го спои тривијалното со возвишеното, баналното со исклучителното, шегата со ерудицијата, историјата со секојдневието“.
Page, Париз
„Со Георги Господинов се нурнувате во имагинарен свет каде што секоја буква се однесува на жена, секој збор осцилира помеѓу тагата и смислата за хумор…“
Le Nouvel Observateur
„Западната метафикција се среќава со источноевропската метафизика“.
World Literature Today
„Приказни кои изгледаат како деца од мешани бракови – со необично и незаборавно лице.“
Мирела Иванова, Капитал
-
Засолниште во времето
„Непрекинато произведуваме минато. Ние сме фабрики за минато. Живи машини за минато, што друго. Јадеме и произведуваме минато. Дури и смртта не е решение. Човекот си отишол, а минатото му останало.Каде оди после сето тоа лично минато? Го купува ли некој, го собира ли, го исфрла ли? Или ќе се тркала како стар весник, потфрлан од ветрот по улицата. Каде одат сите оние започнати и недовршени приказни што уште крвават, сите оставени љубовници, „оставени“ – зборот не е случаен, касапски збор.
Дали минатото се разградува или останува практично непроменливо како најлонските ќеси, труејќи бавно и длабоко сѐ наоколу. Не треба ли да има некаде и фабрики за рециклирање на минатото? Може ли воопшто да се направи нешто друго од минатото, освен минато? Може ли на обратен начин да се рециклира во некаква иднина, макар и вторична употреба? Ете ти прашања“.
-
Свадби на животни и нешта
Драги читатели (кхм-кхм, се закашлувам), ги направивме овие измислици и чкртаници во неколку есенски вечери минатата година, кога Раја немаше уште навршени 6, а јас веќе бев 7 пати на нејзините години плус уште 3. Седевме пред прозорецот, се стемнуваше и таа ми рече дека може да ги чуе предметите во собата како си зборуваат.
Прозорецот со вазната, книгите во библиотеката помеѓу итн. Почнавме да слушаме кој со кого си зборува и што точно. Потоа, таа предложи (идејата е нејзина, признавам) да им направам свадби. Што ли ќе се случи ако некакви предмети во собата се земат. Како, како… каучот и крокодилот, на пример. Да, имаме еден огромен крокодил што обично лежи на каучот. Кадифен крокодил, заборавив да кажам.
И така тргна работата.
-
И се’ стана месечина
Како и претходните негови книги, штом излезе од печат, и збирката раскази „И сè стана месечина“ на Георги Господинов стана најпродавана во Бугарија.Таа содржи деветнаесет приказни пишувани во последниве години, некои од нив веќе објавувани во разни светски антологии, а сега спакувани во еден книжевен простор.
Според авторот, тие имаат заедничка атмосфера и ги поврзува заедничка логика. Збирката започнува со расказот „Осум минути и деветнаесет секунди“. Тоа е времето на патување на светлината од Сонцето до Земјата. Но тоа може да е и времетраењето на читање на секоја поединечна приказна.
Обидете се, уживањето е само пријатна последица, затоа што Господинов знае со зборовите. Тој ги припитомува и оживува, за потоа врз нас да истури мноштво од различни емоции.
Маестрално!
-
Физика на тагата
„Оваа книга е лудост! Таа е неверојатна и нервозна, сентиментална, одразувачка, страшно смешна, потресителна, колку филозофска, толку и поетична, микроскопска и грандиозна. Накратко: чудесна!“
Berliner Zeitung
„Не велат ли за Габриел Гарсија Маркес дека со „Сто години самотија“ прв ја стави Латинска Америка на картата на светската литература? Исто како него, така и Господинов не само што завршува со реализмот, туку на дневен ред поставува и еден експериментално-игрив, апсурдно-остроумен, постмодернистичко-противречен, саморефлексивно-ироничен стил на раскажување. Со оваа книга Господинов се издигнува над низините на комерцијалноста и конвенционалноста на романот, спасувајќи се не само себеси, туку и литературата, а со неа и целиот свет“.
Neue Zürcher Zeitung
„Физика на тагата е литературен забрзувач на честички, голем акцелератор во кој се мешаат живописни минијатури и списоци…“
Süddeutsche Zeitung
-
Сите наши тела
„Овие раскази можат слободно да се именуваат како микрораскази. Кратки, секавични, налик на едноминутните новели на Иштван Еркењ и приказните на Хармс, Господинов успева да вметне максимум информација во минимум јазичен простор.
Ниту еден од овие стотина раскази не е здодевен, изнасилен, банален или „залудно испукан куршум“. Варираат според темите што ги покриваат. Присутни се и мноштво моменти на таканаречената ониричка фантастика (фантастика на сонот), темата на животот и смртта споени во новата поетска фантастика, па сè до сликите од детството кои истовремено и иницираат носталгија и нè оставаат замислени за тоа каде се изгуби невиноста на животот.
Самиот Господинов верува дека во време кога веќе не постојат големи нарации во книжевноста, а долгите говори се сведуваат на кафанско дрдорење или малограѓански озборувања, една ваква книга е повеќе од потребна за да ни овозможи да го искомбинираме литературниот вкус и уметничкиот слободен термин во секојдневниот набиен распоред на работа и тривијални обврски.
Овие микрораскази се совршена лектира додека го чекаме утринскиот автобус, додека чекаме да нè повикаат на шалтер во банка и додека ја чекаме девојката или дечкото во преполното кафуле. Совршена книга за кратки медитации“.
Душко Крстевски
-
Природен роман
„Природен роман“ излегува во 1999 година, по освојувањето на наградата на националниот конкурс за најдобар ракопис на модерен бугарски роман. Во меѓувреме тој стана еден од најпопуларните бугарски романи, високо ценети од литературната критика и преведен на дваесетина светски јазици, а во 2014 година влезе на листата на 20 најдобри источноевропски романи во 20 век на „Library thing“.