Улиште
за да се вратиш
во својот дом
мораш да заминеш
како Сидарта
мораш да патуваш
на сопствен ризик
да откриеш нешта
што не се пријатни
да се изгориш
да паднеш
да станеш
да љубиш
да освоиш
да изгубиш
единствено тогаш
во тој момент
кога ќе изгубиш сѐ
во тој момент
ќе се пронајдеш себе
своето вистинско
јаство
и единствено тогаш
во тој момент
подготвен си
да се вратиш
во својот дом
во своето улиште
како свој на своето
како Одисеј
како Улис
како светец
што го пронашол големото
Ништо
Ништо
ти си совршено чисто
Ништо
ти си совршено наполнет пиштол
Игор Анѓелков (1974) дипломирал на Интердисциплинарните студии по новинарство, а магистрирал на мастер студиите по „Медиуми и комуникации“ на Правниот факултет при Универзитетот „Св. Кирил и Методиј“ во Скопје.
Со години наназад активно е присутен во периодиката со низа критички осврти и рецензии од областа на филмот, музиката, книжевноста… Неговите текстови можат да се прочитаат на интернет страницата „herojnaedenden.mk“.
Официјалното книжевно деби го имаше во 2006 година со збирката раскази „Кротки приказни“, потоа следеа романите „Крај-пат“ (2010), „Фото синтеза“ (2013) и „Шрапнел“ (2020) (последните два беа финалисти за „Рациновото признание“), втората збирка раскази „Двојна експозиција“ (2022), и уште два романи, „Мина“ (2023) и „Ветрилиште“ (2024). Во 2025 година Анѓелков ги реиздаде своите први три книги во едно издание насловено „Кротко-крајпатни синтези“.
Анѓелков зад себе има и четири дела од областа на филмската есеистика: „Филм.мкд“ (2015, Државна награда за публицистика „Мито Хаџивасилев – Јасмин“), „Филмски град“ (2018), „Филмотопија“ (2022) и „Филмско око“ (2025).
По книгата едноставно насловена „Графити“ (Темплум, 2005), осумнаесет години подоцна, во соработка со Матеј Богдановски, го објави и изданието со скопски графити „(До)Живеј го Скопје“ (2023).