Книгата „Тито: вечниот партизан“ на германската историчарка Мари-Жанин Чалиќ претставува сеопфатен приказ на животот на Јосип Броз Тито, една од најзначајните личности на 20-от век. Авторката се занимава со животниот пат на Тито, од неговото скромно детство во Кумровец, преку улогата на водач на југословенските партизани за време на Втората светска војна, па сè до воспоставувањето и долгогодишното владеење во социјалистичка Југославија.

Чалиќ го анализира Тито како политичка и симболична фигура, нагласувајќи ја неговата способност да балансира помеѓу Истокот и Западот за време на Студената војна, што му донесе голем углед на меѓународната сцена. Книгата, исто така, ги истражува контроверзиите поврзани со неговиот авторитарен начин на владеење, политичките пресметки со ривалите и неговите напори за зачувување на сложената и разновидна југословенска федерација. Авторката му пристапува на Тито со историска дистанца и настојува да избегне идеализација или демонизација. Преку комбинација на архивски извори и современи истражувања, Чалиќ дава избалансиран портрет на човекот кој ја обележа историјата на Балканот и пошироко. Книгата е значаен придонес за разбирање на југословенската историја, како и на поширокиот контекст на 20-от век.

„Мари-Жанин Чалиќ раскажува со големо знаење и со стил кој Ве повикува да продолжите да читате, страница по страница“. Михаел Мартенс, Франкфуртер Алгемајне Цајтунг

„Историјата раскажана на достапен и живописен начин е белег на историчарката, која веќе има напишано две стандардни дела за подобро разбирање на мултиетничкиот лавиринт: „Историјата на Југославија во 20 век“ (2010) и „Југоисточна Европа. Светската историја на еден регион“ (2016)“. Томас Розер, Тагеблат

„Авторката успеала да создаде добра и, пред сè, многу читлива биографија. Таа не само што самоуверено продира, го совладува, уредува и презентира обемниот материјал, туку читателска публика има можност да дознае за нови важни аспекти од современата историја“. Клаус Бухенау, Годишници за историјата на Источна Европа

„Да се биде дете творец, или творец со детски порив е најголема умешност во создавањето уметност. Тоа го изјавиле многу големи уметници, а јас секако ја апострофирам или ја подвлекувам со црвен молив оваа констатација.

Мила Гулеска-Ноневска создава спонтано, силно обојувајќи ги површините на делата, играјќи си и мешајќи ги со рака боите. Така, тие се таложат и создаваат сензитивно обоени површини. Меѓу тие обоени површини, авторката внесува содржини од своето минато секојдневие. Тоа се вешти цртежи на предмети, птици, фигури, предели… Токму таа раскошна комбинација на претстави и бои – тие се животната енергија што блика од делата. Постои и претстава на живописна игра на фигури и предмети, а воедно и меморија за еден богат и исполнет живот. Секоја слика е страсно доживеана од авторката, тоа се искрено исфрлени напливи на креации без граници; постои само слобода на создавање и се има впечаток дека делата лебдат во просторот.

Во творбите на Ноневска, минатото е сегашност. Тоа е нејзиниот бајковит обоен свет. Тој, светот на Ноневска, закопан длабоко во нејзините архиви оживува со само мало придвижување на нејзината вешта рака. Приказната добива душа, зрачи, жива е, говори… Заради моќта и звукот на бојата, се добива впечаток дека приказните се „заразно“ радосни.

А, радоста при креирањето на раскошниот свет, се чувствува буквално во секое дело на Мила. Страста и слободата на изразувањето, линеарните прикази – нејзиниот автентичен цртачки вез, прекрасните фигури, колоритниот живот во кој доминира моќната сина боја, сето тоа богатство живо пулсира во сликовницата за возрасни“.

Сергеј Андреевски

„Серијата на создадени дела кои можеби најмногу соодветствуваат со заедничкото именување „текст-цртеж“ на Перо Георгиев, дивергира кон неколку епистемолошки категоризации. Графичкиот (цртачкиот) спектрум изобилува со мноштво на композитни пораки кои минуваат низ три клучни стилски преобразби: интимен свет, општествено опкружување и универзални вредности. Текстуалните предлози навидум конвергираат кон истите теми кои се обработуваат во цртежот, но тие поседуваат сопствена автономија на мислата, која вешто се преобразува низ екстензија на нови исцртани или илустрирани замисли. Она што ја прави оваа графема или прозна сликовност невообичаена и исклучителна е опсегот на теми и проблематики кои го окупираат интимниот свет на Георгиев, подготвеноста за воспоставување на општа дискурзивна полемика и своевидна артикулација во облик на социо-естетика“.

Натали Рајчиновска Павлеска, ликовен критичар и теоретичар