Романот „Ф”, најновото дело на исклучително талентираниот млад германски писател Даниел Келман, на мошне субверзивен и нетипичен начин раскажува класична семејна приказна за семејството Фридланд.

Артур Фридланд, скептичен и неамбициозен писател, едно попладне ги води своите тројца синови на претставата на Големиот Линдеман, мајстор за хипноза, кој комплетно ќе ги промени животите на сите членови на семејството. По завршувањето на претставата, таткото ќе исчезне на 24 години. Неговите напуштени синови остануваат втурнати во вечна криза: Мартин е свештеник кој не верува во Господ, Иван е трговец со уметнички дела кој го потиснува својот сликарски талент, а неговиот близнак Ерик е бескрупулозен бизнисмен чијшто универзум се урива при финансиската криза од 2008 година, заканувајќи се да го уништи дури и физички.

„Ф” е роман за играта на судбината и светото тројство на современиот човек – парите, уметноста и религијата – но раскажан крајно необично, во вид на мистерија која станува сè позаплеткана. Келман вешто си поигрува со реалното и надреалното, при тоа сликајќи длабоки психолошки портрети на своите ликови.

Едноминутните новели во Унгарија се слават како литературна сензација, како нов вид кратка прозна форма. Новелите се толку типично еркењски што никој не се осмелува да ги пишува, од почит кон нивниот татко. Еркењ со децении го оформувал овој жанр со цел да го приспособи кон својата духовитост.

Едноминутната новела настанува со исфрлање на сè што е неопходно за текстот, а функционира преку формулата „минимум исказ од страна на писателот и максимум имагинација на читателот.“ Во овие куси раскази обединети се елементи на анегдота, виц, бајка, легенда, мит, градски фолклор, новинарски жанрови. Авторот успева да создаде атмосфера во која се мешаат црниот хумор, апсурдот, параболата, политичката сатира.

Секое од триесетте поглавја може да се чита како засебна приказна; приказни за љубовта, осаменоста, неуспешните обиди за комуникација и себепронаоѓање, зграпчени мигови кои откриваат решавачки моменти во нечиј живот, моменти кога неговата или нејзината судбина засекогаш е променета – или во кои се решава таа никогаш да не се промени. Овие приказни се како пиксели кои сочинуваат една поголема слика, сите карактери се појавуваат, исчезнуваат, па повторно стапуваат на сцена како танцувачи во кореографија која му е позната само на нараторот, и читателот кој константно го бара клучот и поврзаноста меѓу настаните и ликовите од приказна во приказна. Кратките средби, кратките погледи на улица можат да ги создадат истите конекции, како оние во крвните врски или љубовта меѓу родителите, децата, сопружниците или прељубниците. Поглавјата носат наслови кои евоцираат на делови од телото: приказна за окото, приказна за папокот, приказна за прстите; бележејќи дека нашето тело е она на кое е испишана приказната на нашиот живот; со скокотливи и љубовни допири или со шлаканици и гребаници.

Романот „Како да се упокои вампир“, базиран на личните искуства на Пекиќ од неговата петгодишна робија, е напишан во 1977 година, а објавен е како победник на анонимен конкурс за најдобро прозно дело. Веднаш по откривањето на идентитетот на авторот, романот е забранет и, иако доживува превод на многу странски јазици, на српски е реобјавен дури во деведесеттите години на 20 век.

Несомнено, во Вашите раце држите драгоцена книга, која според многумина е најдобрата кинеска новела во 20. век, и секако, таа е еден од ретките преводи од кинески на македонски јазик.

Провокацијата за превод на Џанг Ајлинг потекна од фактот дека таа, како што вели нашата ценета преведеувачка Сара Цветановска, “ги прекалува искуствата од својата рана младост, прустовски се сеќава и пресеќава, создава уметност од сеќавањата, и преку секогаш новиот книжевен израз, при новото (о)пишување, ги преобличува и самите сеќавања”, сето тоа заради нејиниот татко, кој иако високо школуван и повластен, завршува како опиумски зависник, се преженува и во една прилика, заради пркос кон помајката, ја држи Ајлинг затворена во нејзината соба со месеци, истоштувајќи ја речиси до смрт. Токму ваквите искуства од „Златен оков“ прават мало ремек-дело, а книжевноста на Ајлинг ја споредуваат со онаа на Вирџинија Вулф, Џорџ Елиот, Франц Кафка, Фланери О`Конор…“

„Златен оков претставува остар и безмилосен опис на жена во една Кина која се менува, морален и ментален распад вклештен во Шангај во раните години на 20. век. Без сомнение, ликот на Седменка е еден од најнезаборавните иконични карактери во модерната кинеска книжевност“.

Kim Louie

„Рави Хаж раскажува брилијантна приказна за емигрантите во Западниот свет, кои живеат на маргините на големите градови, речиси невидливи и заборавени. Но секоја од нивните животни приказни е засебен роман, трогателен и преполн со човечност“.

The Times

„Прекрасен баланс на хумор, хуманост и интрига, заокружен со исклучителен книжевен стил. Со овој роман Рави Хаж докажува зошто е еден од најмаркантните и најнаградуваните млади автори во светот“.

Guardian

„Приказна за осаменост, убиство и љубовна интрига од исклучително талентираниот Хаж“.

Daily Telegraph

Мало село северно од Поларниот круг. Со чувство дека нешто и недостасува во животот, Катерине се разделува од мажот и за прв пат патува во светот од другата страна на Поларниот круг.

Ја гледа Ајфеловата кула, запознава мажи, се заљубува, се разочарува и се враќа сигурна дека онаа малку среќа што ја има и е сосемa доволна.

Една жена тргнува по својата среќа.

„Едно лето од љубов и пепел” е приказна за Ема, млада Квебекјанка, која ги придружува своите родители на северот на Индија, посетувајќи ја тибетската заедница во прогонство, собрана околу Далај Лама. Во судир со разните култури, области и обичаи кои ја распаметуваат, таа се вљубува во Тензин, момче кое е малку повозрасно од неа, сирак од Тибетското детско село.

Ема и Тензин немаат заеднички јазик освен оној универзалниот, јазикот на чувствата, на сочувството и на откривањето на интимноста. Но, зар во тишината, отаде зборовите, не се раѓаат најголемите љубовни приказни?